Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Γιώργος Π. Τριανταφυλλόπουλος

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φοβερός όπως πάντα !!!
Αν μπορούσες να βγάλεις μια περίληψη με τα πιο ζουμερά και κρίσιμα σημεία και τα κεντρικά συμπεράσματα θα «φτάσει» σε πολλούς περισσότερους κάτι που είναι αναγκαίο αυτήν την περίοδο. Μπράβο και πάλι!

nikos__alfa

eparistera είπε...

Δε ξέρω Νίκο αν έχω την ικανότητα γι αυτό ούτε το κατά πόσο είναι τόσο χρήσιμη η δική μου προσέγγιση. Πάντως για να το λες μπορεί να κρίνεις καλύτερα από μένα. Απλά για να σκεφτούμε λίγο το έγραψα και να αναπτυχθεί ένας προβληματισμός. Πιστεύω πως η συμβολή όλων μας μπορεί να είναι σημαντική. Μέσα από την ιδεολογική αναζήτηση και τη διαπάλη των ιδεών, σε άμεση συνάρτηση με τους αγώνες, πιστεύω πως μπορούν να μας οδηγήσουν σε θετικά αποτελέσματα. Θα προσπαθήσω πάντως να ανταποκριθώ στην προτροπή σου.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω Γιώργο πως είναι πολύ σημαντικό ότι διαπραγματεύεσαι το ζήτημα του ισοζυγίου πληρωμών και κάνεις διάφανο πόσο η οικονομία μας (ιδίως η αγροτική) παραδόθηκε στους συσχετισμούς ισχύος μέσα στην ΕΕ όπου οι βόρειοι φρόντισαν με κάθε τρόπο να δημιουργούν θέσεις εργασίας γι αυτούς και να τις αφαιρούν από μας ,ενώ το ΝΔΣΟΚ σφύριζε εγκληματικά αδιάφορα τόσα χρόνια αλλά και η αριστερά δεν είχε επικεντρωθεί στο πρόβλημα παρά μόνο εκ των υστέρων και αποσπασματικά. Μόνο το θέμα της ζάχαρης να δούμε όπου από εξαγωγική χώρα καλύπτουμε πια μόνο το 20% των αναγκών μας και τα σούπερ μάρκετ είναι γεμάτα με γερμανική ζάχαρη στην διπλάσια τιμή από πριν 18 μήνες καταλαβαίνουμε το μέγεθος της ζημιάς!
Γι αυτό πέραν των ρητρών ανάπτυξης και ισοζυγίου πληρωμών που πρέπει να μπούν στη διαπραγμάτευση για το χρέος, θα ήθελα την γνώμη σου για το πόσο είναι δυνατόν να διαμορφώσουμε διακρατικές συμφωνίες μέσα στην Ε.Ε. για μια γρήγορη ανάταξη της ζήτησης και φυσικά τεχνική βοήθεια για την οργάνωση των συνεταιρισμών και της αγοράς, με δεδομένη την παραβίαση που θα συνιστά το πρώτο των περιβόητων και δήθεν αρχών του ανταγωνισμού!

nikos__alfa

eparistera είπε...

Τις επιδράσεις των αγροτικών πολιτικών της ΕΕ στον αγροτικό τομέα τις γνωρίζω από πρώτο χέρι. Η απαξίωση της εργασίας αλλά και της ποιότητας ξεκίνησε αμέσως μετά την ένταξη έχοντας σαν πρώτο μέτρο τις αποσύρσεις των προϊόντων και το θάψιμό τους στις χωματερές. Ποιος θα παρήγαγε ποιοτικά προϊόντα όταν γνώριζε πως θα θάβονταν; Επειδή τα έχω ζήσει όλα αυτά και πολλά άλλα αν μπορούσαμε να τα συζητούσαμε αναλυτικά θα σου σηκώνονταν οι τρίχες. Τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά απ’ όσο μας τα παρουσίαζαν όλα αυτά τα χρόνια. Απλά τώρα μάλλον αρχίζει να γίνεται φανερό σε περισσότερους. Πιστεύω πως είναι εξαιρετικά δύσκολο μέσα στην ΕΕ να ανασυγκροτήσεις την αγροτική οικονομία. Υπάρχει ένα πλέγμα κανόνων και δεσμεύσεων στην κοινή αγροτική πολιτική πολύ καλά οργανωμένο. Όσα λένε πως δε χρησιμοποιήσαμε τις επιδοτήσεις για παραγωγική ανασυγκρότηση είναι γελοιότητες γιατί για τον απλούστατο λόγο δε δίνονταν γι αυτό. Για παράδειγμα η αγελαδοτροφεία κατέρρευσε μέσω δύο στοχευμένων ρυθμίσεων. Η πρώτη ήταν η ποσόστωση στο αγελαδινό γάλα και η δεύτερη η μη επιδότηση της παραγωγής ζωοτροφών. Μπορεί ίσως να κερδίσεις κάτι μόνο με ρήξη και με μεγάλο τσαμπουκά. Πάντως η ανάπτυξη μπορεί να έρθει με την εκμετάλλευση της εσωτερικής αγοράς κυρίως. Το 2010 εισαγάγαμε ελαιόλαδο από τη Γερμανία. Το δικό μας δηλαδή ελαιόλαδο! Στην περιοχή μου υπάρχουν συσκευαστήρια εσπεριδοειδών μέσα σε κτήματα εσπεριδοειδών που συσκευάζουν λεμόνια εισαγόμενα ενώ ακριβώς δίπλα τα λεμόνια σαπίζουν στα δέντρα. Αυτό δεν είναι υπερβολή. Το ζω τώρα. Επίσης καλό είναι να ξέρουμε πως οι εξαγωγές μας προς της χώρες της ΕΕ μειώνονται, σαν ποσοστό, ραγδαία τα τελευταία χρόνια ενώ αυξάνονται προς τις τρίτες χώρες. Τώρα βρίσκονται στο 50%. Ένας καραγκιόζης καθηγητής οικονομικών έγραφε προχθές στο βήμα πως οι εξαγωγές μας κατευθύνονται κατά 70% στην ΕΕ. Τέτοιοι καραγκιόζηδες είναι.

Γιώργος Πρίμπας είπε...

[Χωρίς να είναι καθόλου υποχρεωτική η μεταβολή της στρατηγικής του κάθε κόμματος, κάθε άλλο μάλιστα, και τις κάθε πολιτικής δύναμης αυτές πρέπει άμεσα να ανταποκριθούν στο αίτημα των λαϊκών στρωμάτων για μια αριστερή προοπτική διεξόδου από τη βαθειά κρίση του ελληνικού καπιταλισμού. Ένα αίτημα που πλανιέται πραγματικά στον αέρα και μερικώς αποτυπώθηκε και στα εκλογικά ποσοστά της αριστεράς στις εκλογές του Μαΐου. Το καθήκον της αριστεράς είναι επομένως να προτείνει πλέον και ένα κυβερνητικό σχέδιο. Ένα σχέδιο ρεαλιστικό που θα απαντά ταυτόχρονα σε δύο ζητήματα.
Α) Θα απαντά στα άμεσα προβλήματα από τη μεριά των συμφερόντων των εργαζόμενων και της συντριπτικής πλειονότητας της κοινωνίας και θα θέτουν τις βάσεις για μια οικονομία που θα υπάρχει και θα λειτουργεί προς το συμφέρον τους.
Β) Θα αφήνει ανοικτό το δρόμο για τις παραπέρα μεταβολές στο οικονομικό καικοινωνικό πεδίο διαμορφώνοντας ταυτόχρονα, με συγκεκριμένες ρυθμίσεις, με τη σύμφωνη εκπεφρασμένη γνώμη του λαού ο οποίος όλο και εντονότερα πρέπει να έρχεται στο προσκήνιο παίρνοντας τις τύχες του στα χέρια του.]

Κι εμένα μου αρέσουν οι περιλήψεις.
Νομίζω πως στο παραπάνω απόσπασμα/συμπέρασμα (το οποίο θα copy paste με το link εννοείται) ειπώθηκαν αυτά που δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας αισθάνονται είτε τα εκφράζουν με λόγια είτε όχι.
Ειδικότερα φίλε στο "Β" εμπεριέχεται ο ορισμός της πραγματικής δημοκρατίας και όχι του οδικού χάρτη της "αποκάλυψης" που οφείλουμε να ακολουθούμε.

Ανώνυμος είπε...

Ωραια ολα αυτα, σωστα και τεκμηριωμενα αλλα δεν απαντησε στο ποιο καιριο ερωτημα. Ποιος ειναι ικανος να τα υλοποιησει ολα αυτα?

eparistera είπε...

Έλα ντε; Ποιός θα κρεμάσει την κουδούνα στου γάτου την ουρά; Πάντως αν όσα γράφονται εδώ κρίνονται ως σωστά και τεκμηριωμένα είναι μάλλον πρόδηλο πως παρόμοιες πολιτικές μπορούν να εφαρμοστούν μόνο από πολιτικά κόμματα από το ΣΥΡΙΖΑ και αριστερότερα και πάλι υπό όρους. Απαιτείται μια μεγάλη αριστερή συμπαράταξη πάνω σε ένα ελάχιστο πρόγραμμα. Και μια ακόμη πιο μεγάλη λαϊκή ενεργό στήριξη σε μια διαδικασία εξαιρετικά δύσκολη και πρωτόγνωρη. Σε ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα το οποίο και μόνο αυτό μπορεί να επιβάλει λύσεις προς το συμφέρον του. Αυτό προσπάθησα να σκιαγραφήσω εδώ λαμβάνοντας υπόψη μου τα αναγκαία για την οικονομία μέτρα που θα βάλουν φρένο στη σημερινή καταστροφική αθλιότητα και θα υπάρχει και θα δουλεύει προς όφελος των εργαζόμενων και της πλειονότητας του ελληνικού λαού. Μέτρων δηλαδή που θα είναι προς όφελος της εργασίας και ενάντια στο κεφάλαιο. Ο δεύτερος παράγοντας που έλαβα υπόψη μου είναι τα μέτρα αυτά να βρίσκονται μέσα στα ιδεολογικά, ή και ιδεοληπτικά αν θέλεις, πλαίσια των πραγματικών πολιτικών κομμάτων που αποτελούν την αριστερά στην Ελλάδα. Αυτά και μόνο.

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...