Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

ΚΑΡΤΕΡΩΝΤΑΣ ΤΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ 'ΡΘΕΙ

ΚΑΡΤΕΡΩΝΤΑΣ ΤΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ 'ΡΘΕΙ.

Γιώργος Π. Τριανταφυλλόπουλος

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για την ενδιαφέρον μελέτη σας .Καλή δύναμη για να συνεχίσετε.

Μερικές παρατηρήσεις,κριτική και σχόλια:

Πριν το διάγραμμα 1 ίσως έχετε ένα λάθος στη διατύπωση. Λέτε η πιστωτική επέκταση άρχισε μετα το 2010.. .


Στο κριτικό μέρος: Δεν αποτελεί ελεφρυντικό το bank run βασικού χρήματος που έγινε ;

Δηλαδή,όπως ειναι η δομή του τραπεζικού συστήματος οι πρώτοι που θα μεταφέρουν τα λεφτά τους εκτός θα προκαλέσουν και μια διαρροή βασικού χρήματος με αποτέλεσμα οι εναπομείναντες καταθέτες να έχουν πλεον λογιστικές εγγραφές από το fiat money της κάθε τράπεζας που στην καλύτερη περίπτωση θα στηρίζεται σε κάποια στοιχεία -αξίες μη φουσκωμένες. Σίγουρα όμως θα δεν θα έχουν πλεον ευρώ αφού κατα μια έννοια το ευρώ είναι το βασικό χρήμα και όχι το λογιστικό που δημιουργεί η κάθε τράπεζα. Αν ανταποκρίνεται σε κάποιο βαθμό στην πραγματικότητα το μοντέλο μου αυτό τότε κατά μια έννοια ο χ καταθέτης προδώθηκε και από τους συμπολίτες του (αλλά και από τη δομή και τρόπο λειτουργίας της σύγχρονης τράπεζας). Και τότε προφανώς η λύση θα πρέπει να περιέχει και στοιχεία αλλαγής της δομής λειτουργίας και η αλλαγή της διοίκησης δεν θα αποτελεί απαραίτητα την λύση του προβληματος. Και προφανώς από τα να στηρίζονται πλεον από τον ελληνικό λαό καλύτερα μερικές να συγχωνευτούν και να υπάρχει και μεγαλύτερος έλεγχος από το κράτος. Απλά λέω δεν μου αρέσει η εικόνα 'η κακή τράπεζα που τρώει τα λεφτά' .Θεωρεί ότι η εικόνα αυτή αφήνει εκτός μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία όπως αυτά που ανάφερα.



greekjammer.wordpress.com

eparistera είπε...

Καλώς όρισες greekjammer. Φυσικά και η τραπεζική επέκταση στην Ελλάδα δεν άρχισε το 2010. Ουσιαστικά ξεκινά με την είσοδο στο ευρώ και κορυφώθηκε κατά το 2008. Έχεις απόλυτο δίκιο όταν ισχυρίζεσαι πως η αλλαγή στη διοίκηση των τραπεζών από μόνη της δεν σημαίνει και ουσιαστική αλλαγή. Το πρόβλημα βρίσκεται στον τρόπο λειτουργίας τους. Αυτός πρέπει να αλλάξει δραστικά. Οι τράπεζες όμως δεν λειτουργούσαν με το συγκεκριμένο τρόπο, τυπώνοντας δηλαδή συνεχώς χρήμα κατά το δοκούν, από κάποιο λάθος. Η επιλογή αυτή ήταν συνειδητή και απέφερε τεράστια κέρδη στο κεφάλαιο. στο κεφάλαιο ως όλον. Τώρα ζητούν, και τα καταφέρνουν, τα χρήματα που δάνειζαν χωρίς να έχουν να τα πάρουν πίσω τόσο σε χρήματα όσο και σε εμπράγματα. Αυτό δεν πρέπει να επιτραπεί γιατί το κόστος για τις κοινωνίες θα είναι ασύλληπτο. Όσο για το bank run φυσικά και υπάρχει η διάσταση που αναφέρεις. Με τη διαφορά πως αυτό ήταν κάτι τελείως αναμενόμενο. Η κατάσταση των τραπεζών ήταν τέτοια που όταν έσκαγε η φούσκα κάποιοι θα ξεκινούσαν τη διαδικασία της απόσυρσης. Το νομοτελειακό του πράγματος φαίνεται και από το ότι συμβαίνει το ίδιο ακριβώς σε όλες τις χώρες με την Ισπανία και ιδιαίτερα τη Ιταλία να σέρνουν πλέον το χορό.

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...