ΤΟ ΕΥΡΩ. ΜΕΡΟΣ 2ο. ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ_
Γιώργος Π. Τριανταφυλλόπουλος
Τι κινει την Παγκοσμιοποιηση?
Πριν από 7 χρόνια
Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ιχνηλατώντας
Το λυκόφως
About Me
- eparistera
- "Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ' ήν αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα" Ηράκλειτος
Follow
-
-
ΣΗΚΩ ΚΑΣΤΡΟ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΙΣ...!Πριν από 7 χρόνια
-
-
Η μεσαία τάξη βγαίνει στους δρόμουςΠριν από 11 χρόνια
-
-
Το σεξ ανά τους αιώνεςΠριν από 2 εβδομάδες
-
Η ελευθερία στην Τέχνη. Μια απάντηση του Μίκη ΘεοδωράκηΠριν από 3 χρόνια
-
To a Bluebell [Emily Bronte]Πριν από 7 ώρες
9 σχόλια:
Καλημέρα. Το διάγραμμα Iceland GDP growth rate δεν το βλέπω πολύ ενθαρρυντικό για μετά την πτώχευση περίοδο.
cornelsen
Δεν είναι και τόσο άσχημο cornelsen. Αν το συγκρίνουμε μάλιστα με τον πέμπτο χρόνο ύφεσης στην Ελλάδα είναι λουκούμι. Νομίζω πως πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως η Ισλανδία είναι μια πολύ μικρή χώρα με περιορισμένες παραγωγικές δυνατότητες και λόγω κλίματος. Η παραγωγή της στηρίζεται κυρίως στην αλιεία. Αν δούμε το εμπορικό ισοζύγιό της μετά την πτώχευση τότε θα αναθαρρήσουμε. Από την άλλη πρέπει να δούμε που οφείλονται οι μεταβολές στο ΑΕΠ και αν σημαίνουν κάτι. Για παράδειγμα η Ιρλανδία αύξησε το ΑΕΠ της κατά το πρώτο τρίμηνο του 2011 αλλά αυτό οφειλόταν στο ότι κάποιες φαρμακευτικές εταιρείες κατέγραψαν τα αυξημένα έσοδά τους στην Ιρλανδία αλλά τα εργοστάσιά τους βρίσκονται αλλού. Αυτό επομένως δε συνεπάγεται κανένα κέρδος για τον ιρλανδικό λαό και τους εργαζόμενους. Φυσικά τα πράγματα δε θα είναι ρόδινα ούτως ή άλλως. Το ζητούμενο επομένως είναι η σύγκριση των σημερινών πολιτικών με κάποιες άλλες εναλλακτικές. Γράψε μου σε παρακαλώ το λινκ του ιστολογιού σου γιατι δε μπορώ να το πάρω.
Έγινε...
http://cornel.capitalblogs.gr/listArticles.asp?blid=95
πολύ σωστός
τελικά για να προσεγγίσεις τα γεγονότα πρέπει να ξεκινάς απαραίτητα από τη θέση πως αυτό που σου λένε δεν είναι έτσι και να το ψάχνεις
πέρα από αυτό για μένα το πρόβλημα δεν είναι αν θα γίνουμε «φτωχότεροι» τη στιγμή που ζούμε σε έναν αφύσικο καπιταλιστικό υπερκαταναλωτισμό
το πρόβλημα είναι ότι γινόμαστε φτωχότεροι μέσα σε αυτόν τον καπιταλιστικό υπερκαταναλωτισμό και τα πρότυπα που επιβάλει και τον συντηρούν και ό,τι σημαίνει αυτό
θεωρώ επίσης λάθος να περιμένουμε να αλλάξουν τα πράγματα μόνο αλλάζοντας τις οικονομικές σχέσεις
δεν μπορείς επίσης να λες ή όλα ή τίποτα και να αρνείσαι ότι σήμερα (σε μία εποχή που οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι όχι μόνο ενωμένοι δεν είναι αλλά απεναντίας είναι βαθιά χωρισμένοι λόγω του εθνικισμού που βρίσκεται σε άνθιση ιδίως στο βορρά) πρέπει να παλεύεις βήμα-βήμα
και ξέρεις γιατί το λέω αυτό;
γιατί σκέφτομαι ότι σε περιόδους κρίσης ο «κάθε ένας» ψάχνει προτάσεις και απαντήσεις που θα τις αισθάνεται άμεσα υλοποιήσιμες και αυτό δεν είναι παράλογο
το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα σήμερα είναι το εξής:
τα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (κόμματα απαξιωμένα πια που στηρίζονται μόνο στον κομματικό τους μηχανισμό και που δύσκολα θα μπορέσουν - ίσως ποτέ - να θεωρηθούν πάλι ως αξιόπιστες λύσεις) στηρίζουν την κυβέρνηση του τραπεζίτη και τεχνοκράτη Παπαδήμα μαζί με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ διότι η αριστερά αποφάσισε να μην συμμετάσχει στη λογική του όλα ή τίποτα (άσε που αυτό το όλα του ΚΚΕ έχει απαξιωθεί τελείως...)
λοιπόν, με ΠΑΣΟΚ - ΝΔ απαξιωμένα και την αριστερά εκούσια στη γωνία όπου μπορεί να εισπράττει μεν τη διαμαρτυρία αλλά επειδή την αντιμετωπίζει μόνο ως διαμαρτυρία δεν θα την ενσωματωθεί, βλέπω ένα μεγάλο κίνδυνο, πολύ μεγάλο...
Εντάξει η τεχνική ανάλυση, η πολιτική όμως ενισχύει την άποψη ότι το ΕΛΙΑΜΕΠ έχει ξεκάθαρο πολιτικό στόχο, κάτι που φάνηκε και από τον πρώην διευθυντή του στο θέμα "ίδρυση του Ελληνικού κράτους".
Αποστάσεις Τατσόπουλου από το 1821 του ΣΚΑΪ;
Φυσικά και έχει το ΕΛΙΑΜΕΠ ξεκάθαρο πολιτικό στόχο. Γι αυτόν υπάρχει και γι αυτόν πληρώνονται οι άνθρωποι. Όσο για το Βερέμη τι να συζητάμε. Η ιστορία της σύγχρονης ελληνικής που έγραψε με τον Κολιόπουλο είναι μνημείο πολιτικής προπαγάνδας και ιδεοληψίας
Από όσα έχω δει, δεν μπορώ να τους ταυτίσω. Ο πρώτος υπηρετεί με πάθος ένα στόχο και θυμίζει έντονα τον πρώην πρωθυπουργό, το Σημίτη, τον Βενιζέλο (εκνευρίζεται όπως όλοι αυτοί, όσο επιμένουμε να μη θέλουμε να "σωθούμε"). Ο δεύτερος μοιάζει απλώς να έχει άποψη.
Δε θα διαφωνήσω. Σε τελευταία όμως ανάλυση το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Και η άποψη είναι ενταγμένη σε ένα στόχο έστω κι αν προσπαθεί να κρυφτεί κάτω από ακαδημαϊκά φύλλα συκής. Μπορεί και να είναι μάλιστα και πιο επικίνδυνη γιατί καμουφλάρεται πίσω από μια υποτιθέμενη επιστημονική αντικειμενικότητα ενώ είναι εξαιρετικά υποκειμενική και εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές και ιδεολογικές σκοπιμότητες.
Δημοσίευση σχολίου