Καλό μεσημέρι. Τα περιστατικά είναι πραγματικά και δένουν το σενάριο. Θα προσθέσω όμως κάτι άλλο: πριν μπει η Ελλάδα στο ΔΝΤ είχε μπει σχεδόν όλη η Ανατ. Ευρώπη (Ουγγαρία, Ουκρανία, Εσθονία κλπ). Απλώς εμείς δεν το συνειδητοποιούσαμε -το βλέπαμε σαν κάτι μακρινό. Το ΔΝΤ και η τρόικα δεν ήταν παρά ο ελεγκτής που έστειλαν οι πιστωτές των χωρών ΑΑΑ σε όποιον (περιφερειακό) καπιταλισμό αντιμετώπιζε αυξανόμενα προβλήματα χρέους. Απλώς ο ΓΑΠ ήταν ο "πρόθυμος" στην περίπτωση τής Ελλάδας. Όπως είχαν υπάρξει και άλλοι "πρόθυμοι", πριν από αυτόν, στις υπόλοιπες περιφερειακές χώρες τής Ανατ. Ευρώπης. Τα περί Τιτανικού ήταν απλώς τα προσχήματα για να εφαρμόσει μια προαποφασισμένη πολιτική που θα διέσωζε το ευρωπαϊκο κεφάλαιο και κοντά σε αυτό και το ελληνικό.
Έχεις απόλυτο δίκιο cornelsen. Και όχι μόνο οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης αλλά και οι 70 χώρες της Αφρικής και της Ασίας και της Ευρώπης που βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του ΔΝΤ έπρεπε να αναφερθούν μάλλον. Υπάρχει μια συνεχής αλληλουχία και συνέχεια. Από τον έλεγχο των αναπτυσσόμενων χωρών πέρασαν στον έλεγχο των χωρών στις οποίες παλινορθωνόταν ο καπιταλισμός και αφού τους βγήκε χωρίς απώλειες, λόγω και της δικής μας αδιαφορίας, πέρασαν κατόπιν στις αναπτυγμένες χώρες. Πάντως το λινκ του ιστολόγίου σου δεν μπόρεσα να το βάλω στο follow. Μου γράφει πως δεν είναι έγκυρο. Δε ξέρω γιατί
Στην εξαιρετική σας ανάλυση προσθέστε επίσης ορισμένα συγκλονιστικά ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι η "κρίση δανεισμού" της Ελλάδας που οδήγησε στην έκρηξη της "κρίσης χρέους" της χώρας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης ήταν ένα απόλυτα μεθοδευμένο σχέδιο.
Διαβάστε το άρθρο:
"Το καυτό έγγραφο που θα μπορούσε να τερματίσει την καριέρα του Γιώργου Παπανδρέου ( Άρθρο του Tyler Durden δημοσιευμένο στο zerohedge.com,στις 9/5/2010)"
το οποίο δημοσιεύουμε στο blog " για την κοινωνική αριστερά" στην παρακάτω διεύθυνση:
Πρόκειται για την σχεδιασμένη έφοδο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στον "αληθινό πλούτο" των χωρών του καπιταλιστικού πλέον κέντρου της Ευρώπης, για την πλήρη ανατροπή του μοντέλου κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης και την εξαιρετικά βίαιη ολοκλήρωση της αλλαγής του μεταπολεμικού "κόσμου" της Ευρώπης σε έναν μόλις χρόνο.
πολύ σωστός τελικά για να προσεγγίσεις τα γεγονότα πρέπει να ξεκινάς απαραίτητα από τη θέση πως αυτό που σου λένε δεν είναι έτσι και να το ψάχνεις πέρα από αυτό για μένα το πρόβλημα δεν είναι αν θα γίνουμε «φτωχότεροι» τη στιγμή που ζούμε σε έναν αφύσικο καπιταλιστικό υπερκαταναλωτισμό το πρόβλημα είναι ότι γινόμαστε φτωχότεροι μέσα σε αυτόν τον καπιταλιστικό υπερκαταναλωτισμό και τα πρότυπα που επιβάλει και τον συντηρούν και ό,τι σημαίνει αυτό θεωρώ επίσης λάθος να περιμένουμε να αλλάξουν τα πράγματα μόνο αλλάζοντας τις οικονομικές σχέσεις δεν μπορείς επίσης να λες ή όλα ή τίποτα και να αρνείσαι ότι σήμερα (σε μία εποχή που οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι όχι μόνο ενωμένοι δεν είναι, αλλά απεναντίας είναι βαθιά χωρισμένοι με έντονα τον εθνικισμό να βρίσκεται σε άνθιση ιδίως στο βορρά) πρέπει να παλεύεις βήμα-βήμα και ξέρεις γιατί το λέω αυτό; γιατί σκέφτομαι ότι σε περιόδους κρίσης ο «κάθε ένας» ψάχνει προτάσεις και απαντήσεις που θα τις αισθάνεται άμεσα υλοποιήσιμες και αυτό δεν είναι παράλογο το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα σήμερα είναι το εξής: τα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (κόμματα απαξιωμένα πια που στηρίζονται μόνο στον κομματικό τους μηχανισμό και που δύσκολα θα μπορέσουν - ίσως ποτέ - να θεωρηθούν πάλι ως αξιόπιστες λύσεις) στηρίζουν την κυβέρνηση του τραπεζίτη και τεχνοκράτη Παπαδήμα μαζί με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ διότι η αριστερά αποφάσισε να μην συμμετάσχει στη λογική του όλα ή τίποτα (άσε που αυτό το όλα του ΚΚΕ έχει απαξιωθεί τελείως...) λοιπόν, με ΠΑΣΟΚ - ΝΔ απαξιωμένα και την αριστερά εκούσια στη γωνία όπου μπορεί να εισπράττει μεν τη διαμαρτυρία αλλά επειδή την αντιμετωπίζει μόνο ως διαμαρτυρία δεν θα την ενσωματωθεί, βλέπω ένα μεγάλο κίνδυνο, πολύ μεγάλο...
Εγώ Γιώργο πιστεύω πως ότι λέει ο οποιοσδήποτε πρέπει να μπαίνει και στον κόπο να το αποδυκνύει. Όσο μπορεί και με όποιες δυνάμεις και στοιχεία έχει στη διάθεσή του. Και φυσικά να δέχεται την κριτική με ανοιχτό μυαλό. Το θέμα δεν είναι να αποδείξουμε κάποιο απόλυτο δίκιο μας γιατί απλούστατα δεν υπάρχει. Το ζητούμενο είναι η αλήθεια. Στις ταξικές όμως κοινωνίες δεν υπάρχει ένα δίκιο. Άλλο το δίκιο του τραπεζίτη και επενδυτή και τελείως αντίθετο αυτό του εργαζόμενου στην Ελληνική Χαλυβουργία ή του άνεργου, Επομένως διαλέγεις με ποιούς θα πας και ποιούς θα αφήσεις. Σήμερα, σε αυτό τουλάχιστον, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν περισσότερο. Αυτό είναικαλό. Ταυτόχρονα δημιουργεί και πολλούς κινδύνους η σημερινή κατάσταση. Κι εγώ φοβάμαι για πολλά. Για την εξθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού για παράδειγμα και την ανεξέλεγκτη και διάχυτη βία. Χρειάζεται άμεση απάντηση επομένως σε επίπεδο εξουσίας και εναλακτικής πρότασης. Αυτό δεν είναι όμως κάτι εύκολο. Η ιστορία αποφάσισε μάλλον να αναθέσει στους αριστερούς της Ελλάδας το ρόλο του σκαπανέα.
"Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ' ήν αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα" Ηράκλειτος
5 σχόλια:
Καλό μεσημέρι.
Τα περιστατικά είναι πραγματικά και δένουν το σενάριο. Θα προσθέσω όμως κάτι άλλο: πριν μπει η Ελλάδα στο ΔΝΤ είχε μπει σχεδόν όλη η Ανατ. Ευρώπη (Ουγγαρία, Ουκρανία, Εσθονία κλπ). Απλώς εμείς δεν το συνειδητοποιούσαμε -το βλέπαμε σαν κάτι μακρινό.
Το ΔΝΤ και η τρόικα δεν ήταν παρά ο ελεγκτής που έστειλαν οι πιστωτές των χωρών ΑΑΑ σε όποιον (περιφερειακό) καπιταλισμό αντιμετώπιζε αυξανόμενα προβλήματα χρέους. Απλώς ο ΓΑΠ ήταν ο "πρόθυμος" στην περίπτωση τής Ελλάδας. Όπως είχαν υπάρξει και άλλοι "πρόθυμοι", πριν από αυτόν, στις υπόλοιπες περιφερειακές χώρες τής Ανατ. Ευρώπης. Τα περί Τιτανικού ήταν απλώς τα προσχήματα για να εφαρμόσει μια προαποφασισμένη πολιτική που θα διέσωζε το ευρωπαϊκο κεφάλαιο και κοντά σε αυτό και το ελληνικό.
cornelsen
Έχεις απόλυτο δίκιο cornelsen. Και όχι μόνο οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης αλλά και οι 70 χώρες της Αφρικής και της Ασίας και της Ευρώπης που βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του ΔΝΤ έπρεπε να αναφερθούν μάλλον. Υπάρχει μια συνεχής αλληλουχία και συνέχεια. Από τον έλεγχο των αναπτυσσόμενων χωρών πέρασαν στον έλεγχο των χωρών στις οποίες παλινορθωνόταν ο καπιταλισμός και αφού τους βγήκε χωρίς απώλειες, λόγω και της δικής μας αδιαφορίας, πέρασαν κατόπιν στις αναπτυγμένες χώρες. Πάντως το λινκ του ιστολόγίου σου δεν μπόρεσα να το βάλω στο follow. Μου γράφει πως δεν είναι έγκυρο. Δε ξέρω γιατί
Στην εξαιρετική σας ανάλυση προσθέστε επίσης ορισμένα συγκλονιστικά ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι η "κρίση δανεισμού" της Ελλάδας που οδήγησε στην έκρηξη της "κρίσης χρέους" της χώρας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης ήταν ένα απόλυτα μεθοδευμένο σχέδιο.
Διαβάστε το άρθρο:
"Το καυτό έγγραφο που θα μπορούσε να τερματίσει την καριέρα του Γιώργου Παπανδρέου ( Άρθρο του Tyler Durden δημοσιευμένο στο zerohedge.com,στις 9/5/2010)"
το οποίο δημοσιεύουμε στο blog " για την κοινωνική αριστερά" στην παρακάτω διεύθυνση:
http://giatinkinonikiaristera.blogspot.com/2011/11/tyler-durden-zerohedgecom-952010.html
Πρόκειται για την σχεδιασμένη έφοδο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στον "αληθινό πλούτο" των χωρών του καπιταλιστικού πλέον κέντρου της Ευρώπης, για την πλήρη ανατροπή του μοντέλου κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης και την εξαιρετικά βίαιη ολοκλήρωση της αλλαγής του μεταπολεμικού "κόσμου" της Ευρώπης σε έναν μόλις χρόνο.
πολύ σωστός
τελικά για να προσεγγίσεις τα γεγονότα πρέπει να ξεκινάς απαραίτητα από τη θέση πως αυτό που σου λένε δεν είναι έτσι και να το ψάχνεις
πέρα από αυτό για μένα το πρόβλημα δεν είναι αν θα γίνουμε «φτωχότεροι» τη στιγμή που ζούμε σε έναν αφύσικο καπιταλιστικό υπερκαταναλωτισμό
το πρόβλημα είναι ότι γινόμαστε φτωχότεροι μέσα σε αυτόν τον καπιταλιστικό υπερκαταναλωτισμό και τα πρότυπα που επιβάλει και τον συντηρούν και ό,τι σημαίνει αυτό
θεωρώ επίσης λάθος να περιμένουμε να αλλάξουν τα πράγματα μόνο αλλάζοντας τις οικονομικές σχέσεις
δεν μπορείς επίσης να λες ή όλα ή τίποτα και να αρνείσαι ότι σήμερα (σε μία εποχή που οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι όχι μόνο ενωμένοι δεν είναι, αλλά απεναντίας είναι βαθιά χωρισμένοι με έντονα τον εθνικισμό να βρίσκεται σε άνθιση ιδίως στο βορρά) πρέπει να παλεύεις βήμα-βήμα
και ξέρεις γιατί το λέω αυτό;
γιατί σκέφτομαι ότι σε περιόδους κρίσης ο «κάθε ένας» ψάχνει προτάσεις και απαντήσεις που θα τις αισθάνεται άμεσα υλοποιήσιμες και αυτό δεν είναι παράλογο
το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα σήμερα είναι το εξής:
τα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (κόμματα απαξιωμένα πια που στηρίζονται μόνο στον κομματικό τους μηχανισμό και που δύσκολα θα μπορέσουν - ίσως ποτέ - να θεωρηθούν πάλι ως αξιόπιστες λύσεις) στηρίζουν την κυβέρνηση του τραπεζίτη και τεχνοκράτη Παπαδήμα μαζί με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ διότι η αριστερά αποφάσισε να μην συμμετάσχει στη λογική του όλα ή τίποτα (άσε που αυτό το όλα του ΚΚΕ έχει απαξιωθεί τελείως...)
λοιπόν, με ΠΑΣΟΚ - ΝΔ απαξιωμένα και την αριστερά εκούσια στη γωνία όπου μπορεί να εισπράττει μεν τη διαμαρτυρία αλλά επειδή την αντιμετωπίζει μόνο ως διαμαρτυρία δεν θα την ενσωματωθεί, βλέπω ένα μεγάλο κίνδυνο, πολύ μεγάλο...
Εγώ Γιώργο πιστεύω πως ότι λέει ο οποιοσδήποτε πρέπει να μπαίνει και στον κόπο να το αποδυκνύει. Όσο μπορεί και με όποιες δυνάμεις και στοιχεία έχει στη διάθεσή του. Και φυσικά να δέχεται την κριτική με ανοιχτό μυαλό. Το θέμα δεν είναι να αποδείξουμε κάποιο απόλυτο δίκιο μας γιατί απλούστατα δεν υπάρχει. Το ζητούμενο είναι η αλήθεια. Στις ταξικές όμως κοινωνίες δεν υπάρχει ένα δίκιο. Άλλο το δίκιο του τραπεζίτη και επενδυτή και τελείως αντίθετο αυτό του εργαζόμενου στην Ελληνική Χαλυβουργία ή του άνεργου, Επομένως διαλέγεις με ποιούς θα πας και ποιούς θα αφήσεις. Σήμερα, σε αυτό τουλάχιστον, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν περισσότερο. Αυτό είναικαλό. Ταυτόχρονα δημιουργεί και πολλούς κινδύνους η σημερινή κατάσταση. Κι εγώ φοβάμαι για πολλά. Για την εξθλίωση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού για παράδειγμα και την ανεξέλεγκτη και διάχυτη βία. Χρειάζεται άμεση απάντηση επομένως σε επίπεδο εξουσίας και εναλακτικής πρότασης. Αυτό δεν είναι όμως κάτι εύκολο. Η ιστορία αποφάσισε μάλλον να αναθέσει στους αριστερούς της Ελλάδας το ρόλο του σκαπανέα.
Δημοσίευση σχολίου