ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ! ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ!

Οι μάσκες έπεσαν. Πανικόβλητοι οι ντόπιοι υπάλληλοι του διεθνούς κεφαλαίου που βρίσκονται στην κυβέρνηση προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τα κουρέλια της εθνικής περηφάνιας και της αξιοπρέπειας. Εκείνης της αξιοπρέπειας που οι ίδιοι έκαναν κουρέλι γιατί έτσι απαιτούσαν τα αφεντικά τους. Οι αποφάσεις είχαν ληφθεί εδώ και καιρό αλλά η διαδικασία χειραγώγησης των χαϊβανιών προέβλεπε πως θα καμώνονταν όλοι, ξένοι και ντόπιοι υπάλληλοι, πως οι αποφάσεις θα παίρνονταν από τους εδώ υποτακτικούς και προς το συμφέρον των υπηκόων τους. Όλα είχαν στηθεί. Το σενάριο έτοιμο. Βασικό μοτίβο ο τρόμος. Τρόμος, έκσταση και καλλιέργεια ενοχικών συνδρόμων. Το θύμα θα παρουσιαζόταν ως θύτης και θα καταδικαζόταν σε αιώνια σκλαβιά την οποία θα χρύσωναν με μια νότα ελπίδας. Θα περιχαρακωνόταν από τοίχους άγνοιας, ψεύδους και σιωπής. Αν ο αφέντης το αποφάσιζε θα μπορούσε να γίνει, κάποτε απελεύθερος.

Το σκηνικό και οι ηθοποιοί στις θέσεις τους. Οι προβολείς στα τηλεοπτικά στούντιο αναμμένοι. Οι ηθοποιοί-τηλεπαρουσιαστές στις καρέκλες τους και με τις τσέπες γεμάτες. Είχαν δύσκολο καθήκον. Έπρεπε να είναι όπως έπρεπε. Κυνικοί, χυδαίοι, αγράμματοι, ποταποί και κήνσορες ταυτόχρονα. Δύσκολος ρόλος αλλά είχαν μάθει χρόνια το μάθημά τους. Από τότε με το Σημίτη, κι από παλιότερα ακόμη. Από το Γεωργαλά απ’ όσο θυμάμαι. Είχαν και άλλο σπουδαίο δάσκαλο φυσικά. Τον Γκαίμπελς. Κι ενώ όλα πήγαιναν καλά και σύμφωνα με το σενάριο κάτι ξαφνικά στράβωσε. Τα αφεντικά αθέτησαν τη συμφωνία. Σήκωσαν την κουρτίνα και έδειξαν στο παρασκήνιο το πραγματικό αφεντικό.
Γιατί τάχα; Ήταν λάθος; Παρορμητισμός; Απερισκεψία; Όχι! Αυτά είναι χαρακτηριστικά ανθρώπων. Όχι ΑΥΤΩΝ. Ήταν απλά στημένο. Το αφεντικό, μέσα στην απόλυτη αλαζονεία και στο θράσος του θέλησε να αποκαλυφθεί ως τέτοις. Ίσως ένοιωθε και ντροπή να αφήνουν να πιστεύουν κάποιοι πως αυτός βρίσκεται ΥΠΟ τα ξόανα της κυβέρνησης. Ίσως η κυβέρνηση τρομαγμένη από την καταστροφή που φέρνει να ψέλλισε κάποια αντίρρηση κάπου. Έπρεπε να αποκαλυφθεί ποιος κυβερνά. Ο καραγκιοζοπαίχτης σήκωσε το μπερντέ για να φανεί ποιος κινεί τον Χατζηαβάτη. Ντρεπόταν να νομίζουν τον Χατζηαβάτη εκπρόσωπό του. Ταυτόχρονα η απάθεια και η αδράνεια των υπηκόων τόνωναν την αυτοπεποίθησή του και την πίστη στην παντοδυναμία του. Μόλις έπεσαν οι μάσκες οι εδώ, γυμνοί πλέον, υπάλληλοι έψαχναν τα φύλλα συκής. Όχι από ντροπή, αυτό είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό, αλλά από φόβο. Αποκαλύφτηκαν. Άρχισαν να λεονταρίζουν στις τηλεοράσεις και να κλαίνε στα τηλέφωνα με τα αφεντικά. Μας προδώσατε! Είμαστε περήφανοι! Και άλλα τέτοια φαιδρά. Αυτοί γέλασαν. Ο Στρως Καν είπε πως καταλαβαίνει την ουσία της διαμαρτυρίας. Ο Όλι Ρεν, πιο βόρειος, δε μπήκε καν στον κόπο να τους ακούσει.

Ύβρις η Αλαζονεία και προκαλεί τη μήνι. Η άτις θα φέρει την κάθαρση.
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι;

Γιώργος Π. Τριανταφυλλόπουλος