ΤΟ ΧΡΗΜΑ Ι
Γιώργος Π. Τριανταφυλλόπουλος
Τι κινει την Παγκοσμιοποιηση?
Πριν από 7 χρόνια
Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011
Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011
Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011
Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011
Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011
Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011
Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011
Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011
Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011
Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011
Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011
Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011
Κυριακή 28 Αυγούστου 2011
Κυριακή 21 Αυγούστου 2011
Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011
Κυριακή 31 Ιουλίου 2011
Κυριακή 24 Ιουλίου 2011
Κυριακή 17 Ιουλίου 2011
Κυριακή 10 Ιουλίου 2011
Σάββατο 2 Ιουλίου 2011
Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
Κυριακή 26 Ιουνίου 2011
Κυριακή 19 Ιουνίου 2011
Κυριακή 12 Ιουνίου 2011
Κυριακή 5 Ιουνίου 2011
Κυριακή 29 Μαΐου 2011
Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
Κυριακή 15 Μαΐου 2011
Κυριακή 8 Μαΐου 2011
Κυριακή 1 Μαΐου 2011
Κυριακή 24 Απριλίου 2011
Σάββατο 16 Απριλίου 2011
Σάββατο 9 Απριλίου 2011
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ. 1. ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ Ι
1. ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ
Η κρίση που ξέσπασε το 2008 είχε στο επίκεντρό της τις τράπεζες. Φυσικά δεν ήταν μια κρίση των τραπεζών γιατί αν ήταν έτσι ελάχιστους θα ενδιέφερε. Ήταν μια κρίση που αγκαλιάζει κυρίως την ίδια την παραγωγή και ολόκληρο το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού έχοντας, στη συγκεκριμένη φάση της, τη μορφή της κρίσης του τραπεζικού συστήματος.. Γιατί όμως όλοι επικεντρώνονται στις τράπεζες; Γιατί όλο το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο έχει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός του τις τράπεζες; Πως ο καπιταλισμός έφτασε στον απίθανο παραλογισμό να ισχυρίζεται σοβαρά πως «το πρόβλημα βρίσκεται πως οι τράπεζες δεν παρέχουν ρευστότητα στην πραγματική οικονομία»;
1. ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ
Η κρίση που ξέσπασε το 2008 είχε στο επίκεντρό της τις τράπεζες. Φυσικά δεν ήταν μια κρίση των τραπεζών γιατί αν ήταν έτσι ελάχιστους θα ενδιέφερε. Ήταν μια κρίση που αγκαλιάζει κυρίως την ίδια την παραγωγή και ολόκληρο το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού έχοντας, στη συγκεκριμένη φάση της, τη μορφή της κρίσης του τραπεζικού συστήματος.. Γιατί όμως όλοι επικεντρώνονται στις τράπεζες; Γιατί όλο το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο έχει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός του τις τράπεζες; Πως ο καπιταλισμός έφτασε στον απίθανο παραλογισμό να ισχυρίζεται σοβαρά πως «το πρόβλημα βρίσκεται πως οι τράπεζες δεν παρέχουν ρευστότητα στην πραγματική οικονομία»;
Παρασκευή 1 Απριλίου 2011
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011
ΛΙΒΥΗ. ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ
ΛΙΒΥΗ.ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΗΓΕΜΟΝΙΑ
Οι εξελίξεις στη Λιβύη και η πολυεθνική ιμπεριαλιστική επέμβαση έκαναν αρκετά φανερά μερικά νέα χαρακτηριστικά στη διεθνή πολιτική σκηνή. Από τη δεκαετία του 1970 ήδη είχαν δημιουργηθεί οι συνθήκες που επέβαλλαν τις μεταβολές στη διεθνή πολιτική οι οποίες και ακολούθησαν. Στις αρχές της δεκαετίας οι ΗΠΑ από πλεονασματικές άρχισαν να γίνονται ελλειμματικές. Τα χρόνια πουν ακολούθησαν το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου δεν έφεραν μόνο την ηγεμονία στο Δυτικό κόσμο, και ίσως και στον κόσμο ολόκληρο, των ΗΠΑ αλλά και μια από τις χρυσές περιόδους του καπιταλισμού. Ήταν μάλλον η τελευταία αναλαμπή του καπιταλισμού γιατί από τη δεκαετία του 1970 όλες οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες μεταπίπτουν σε μια κατάσταση χρόνιας και γενικευμένης κρίσης. Η κρίση γινόταν, με το πέρασμα του χρόνου, όλο και βαθύτερη παίρνοντας διαφορετικές μορφές.
Οι εξελίξεις στη Λιβύη και η πολυεθνική ιμπεριαλιστική επέμβαση έκαναν αρκετά φανερά μερικά νέα χαρακτηριστικά στη διεθνή πολιτική σκηνή. Από τη δεκαετία του 1970 ήδη είχαν δημιουργηθεί οι συνθήκες που επέβαλλαν τις μεταβολές στη διεθνή πολιτική οι οποίες και ακολούθησαν. Στις αρχές της δεκαετίας οι ΗΠΑ από πλεονασματικές άρχισαν να γίνονται ελλειμματικές. Τα χρόνια πουν ακολούθησαν το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου δεν έφεραν μόνο την ηγεμονία στο Δυτικό κόσμο, και ίσως και στον κόσμο ολόκληρο, των ΗΠΑ αλλά και μια από τις χρυσές περιόδους του καπιταλισμού. Ήταν μάλλον η τελευταία αναλαμπή του καπιταλισμού γιατί από τη δεκαετία του 1970 όλες οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες μεταπίπτουν σε μια κατάσταση χρόνιας και γενικευμένης κρίσης. Η κρίση γινόταν, με το πέρασμα του χρόνου, όλο και βαθύτερη παίρνοντας διαφορετικές μορφές.
Κυριακή 20 Μαρτίου 2011
Κυριακή 13 Μαρτίου 2011
Κυριακή 6 Μαρτίου 2011
Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011
Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011
Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011
Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011
ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ! ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ!
Οι μάσκες έπεσαν. Πανικόβλητοι οι ντόπιοι υπάλληλοι του διεθνούς κεφαλαίου που βρίσκονται στην κυβέρνηση προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τα κουρέλια της εθνικής περηφάνιας και της αξιοπρέπειας. Εκείνης της αξιοπρέπειας που οι ίδιοι έκαναν κουρέλι γιατί έτσι απαιτούσαν τα αφεντικά τους. Οι αποφάσεις είχαν ληφθεί εδώ και καιρό αλλά η διαδικασία χειραγώγησης των χαϊβανιών προέβλεπε πως θα καμώνονταν όλοι, ξένοι και ντόπιοι υπάλληλοι, πως οι αποφάσεις θα παίρνονταν από τους εδώ υποτακτικούς και προς το συμφέρον των υπηκόων τους. Όλα είχαν στηθεί. Το σενάριο έτοιμο. Βασικό μοτίβο ο τρόμος. Τρόμος, έκσταση και καλλιέργεια ενοχικών συνδρόμων. Το θύμα θα παρουσιαζόταν ως θύτης και θα καταδικαζόταν σε αιώνια σκλαβιά την οποία θα χρύσωναν με μια νότα ελπίδας. Θα περιχαρακωνόταν από τοίχους άγνοιας, ψεύδους και σιωπής. Αν ο αφέντης το αποφάσιζε θα μπορούσε να γίνει, κάποτε απελεύθερος.
Οι μάσκες έπεσαν. Πανικόβλητοι οι ντόπιοι υπάλληλοι του διεθνούς κεφαλαίου που βρίσκονται στην κυβέρνηση προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τα κουρέλια της εθνικής περηφάνιας και της αξιοπρέπειας. Εκείνης της αξιοπρέπειας που οι ίδιοι έκαναν κουρέλι γιατί έτσι απαιτούσαν τα αφεντικά τους. Οι αποφάσεις είχαν ληφθεί εδώ και καιρό αλλά η διαδικασία χειραγώγησης των χαϊβανιών προέβλεπε πως θα καμώνονταν όλοι, ξένοι και ντόπιοι υπάλληλοι, πως οι αποφάσεις θα παίρνονταν από τους εδώ υποτακτικούς και προς το συμφέρον των υπηκόων τους. Όλα είχαν στηθεί. Το σενάριο έτοιμο. Βασικό μοτίβο ο τρόμος. Τρόμος, έκσταση και καλλιέργεια ενοχικών συνδρόμων. Το θύμα θα παρουσιαζόταν ως θύτης και θα καταδικαζόταν σε αιώνια σκλαβιά την οποία θα χρύσωναν με μια νότα ελπίδας. Θα περιχαρακωνόταν από τοίχους άγνοιας, ψεύδους και σιωπής. Αν ο αφέντης το αποφάσιζε θα μπορούσε να γίνει, κάποτε απελεύθερος.
Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011
ΕΛΛΑΔΑ:ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ & ΠΤΩΧΕΥΣΕΙΣ ΜΕΡΟΣ 2ο
Ο ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΡΕΟΚΟΠΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ 1940-2010
Γιώργος Π. Τριανταφυλλόπουλος
Γιώργος Π. Τριανταφυλλόπουλος
Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011
Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011
Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011
ΚΡΑΤΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ
ΚΡΑΤΗ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ
Η δεκαετία του 1970 ήταν μια δεκαετία βαθιών μεταβολών στον καπιταλισμό. Δύο από αυτές ήσαν η ταχύτατη επέκτασή του σε όλο σχεδόν τον πλανήτη και η ένταξη όλο και περισσότερων εργαζόμενων στη διαδικασία της καπιταλιστικής συσσώρευσης αλλά και η μεταβολή στον τρόπο μεταφοράς πλούτου από την παγκόσμια εργατική τάξη στην παγκόσμια αστική τάξη και ιδιαίτερα προς αυτή των αναπτυγμένων χωρών. Η πρώτη από αυτές τις μεταβολές έγινε και με τη ραγδαία ανάπτυξη των πολυεθνικών εταιρειών. Ένα πρώτο αποτέλεσμα της δημιουργίας και επέκτασης των πολυεθνικών εταιρειών ήταν η διάχυση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε όλο τον κόσμο και η παραγωγική και οικονομική ανάπτυξη πολλών χωρών. Αν και η ανάπτυξη αυτή είχε, στις περισσότερες περιπτώσεις, στρεβλό και μη ισορροπημένο χαρακτήρα εντούτοις ήταν σημαντικός παράγοντας στην παραγωγική ανάπτυξη πολλών χωρών αλλά και στη ταχύτατη ωρίμανση των συνθηκών περάσματος του καπιταλισμού στο στάδιο της εξάντλησής του.
Η δεκαετία του 1970 ήταν μια δεκαετία βαθιών μεταβολών στον καπιταλισμό. Δύο από αυτές ήσαν η ταχύτατη επέκτασή του σε όλο σχεδόν τον πλανήτη και η ένταξη όλο και περισσότερων εργαζόμενων στη διαδικασία της καπιταλιστικής συσσώρευσης αλλά και η μεταβολή στον τρόπο μεταφοράς πλούτου από την παγκόσμια εργατική τάξη στην παγκόσμια αστική τάξη και ιδιαίτερα προς αυτή των αναπτυγμένων χωρών. Η πρώτη από αυτές τις μεταβολές έγινε και με τη ραγδαία ανάπτυξη των πολυεθνικών εταιρειών. Ένα πρώτο αποτέλεσμα της δημιουργίας και επέκτασης των πολυεθνικών εταιρειών ήταν η διάχυση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε όλο τον κόσμο και η παραγωγική και οικονομική ανάπτυξη πολλών χωρών. Αν και η ανάπτυξη αυτή είχε, στις περισσότερες περιπτώσεις, στρεβλό και μη ισορροπημένο χαρακτήρα εντούτοις ήταν σημαντικός παράγοντας στην παραγωγική ανάπτυξη πολλών χωρών αλλά και στη ταχύτατη ωρίμανση των συνθηκών περάσματος του καπιταλισμού στο στάδιο της εξάντλησής του.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
