Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

ΓΑΤΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;


ΓΑΤΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;

Χαρές και πανηγύρια στα δελτία ειδήσεων και στις εφημερίδες. Η κυβερνητική προπαγάνδα σε όλο της το μεγαλείο. Τα spreads έπεσαν! Η κυβέρνηση επιτυγχάνει τους στόχους της! Οι θυσίες του λαού πιάνουν τόπο! Οι αγορές κατάλαβαν πόσο αποφασισμένη είναι η κυβέρνηση να επαναφέρει τη χώρα στο σωστό δρόμο! Κάποιοι θα πουν: τόσο μίζεροι είστε εσείς οι αριστεροί; Ούτε αυτό σας ικανοποιεί; Θέλετε να περιπέσει σε δυστυχία ο λαός για να έρθει πιο κοντά η επανάστασή σας; Δεν είναι καλό που τα spreads πέφτουν; Το θέμα είναι πως σε κάθε ερώτηση τέτοιου τύπου, σχεδόν πάντα, είμαστε υποχρεωμένοι να ρωτάμε: καλό για ποιόν; Γιατί μειώνονται τα spreads; Ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στα δυο παραπάνω ερωτήματα λοιπόν πριν πανηγυρίσουμε και εμείς μαζί με την κυβέρνηση και τα φερέφωνά τους.
Η μείωση των spreads οφείλεται στην ζήτηση ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά. Γιατί όμως αυξήθηκε η ζήτηση; Πολύ απλά γιατί τα ελληνικά ομόλογα έχουν πλέον υψηλότατες αποδόσεις. Τοκογλυφικά επιτόκια συνοδεύουν πλέον τα ελληνικά ομόλογα. Ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος του παραγόμενου στην Ελλάδα πλούτου θα μεταφέρεται στα χαρτοφυλάκια του πιο παρασιτικού και επικίνδυνου τμήματος του διεθνούς κεφαλαίου. Το σύνολο των εισοδημάτων που αφαιρούνται από τους εργαζόμενους αλλά και το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, που με τόσες θυσίες και για τόσα χρόνια δημιούργησαν οι Έλληνες εργαζόμενοι, θα περάσει στην κατοχή του διεθνούς κεφαλαίου. Να λοιπόν ο λόγος της μείωσης των spreads και δε μπορώ να διακρίνω κάποιο λόγο για τον οποίο οι Έλληνες εργαζόμενοι πρέπει να χαίρονται.
Ίσως όμως αναρωτηθούμε: αφού είναι έτσι γιατί τα ελληνικά ομόλογα βρίσκονταν στα αζήτητα για κάποιους, λίγους, μήνες; Νομίζω πως οι λόγοι είναι αρκετοί και αλληλοσυμπληρούμενοι. Κατ’ αρχάς με τον τρόπο αυτό ασκούσαν ισχυρότατη πίεση στους λαούς και τις κυβερνήσεις, των αναπτυγμένων χωρών, για την πλήρη καθυπόταξή τους στις ορέξεις του διεθνούς κεφαλαίου. Η πίεση στις κυβερνήσεις ήταν αναγκαία γιατί πάντα υπάρχει η πιθανότητα κάποιοι να προβάλλουν κάποια αντίσταση. Η καθυπόταξη των λαών γινόταν βεβαίως με τη συνδρομή των κυβερνήσεών τους με τη χρήση της παραπληροφόρησης.
Πέρα όμως από τον παραπάνω λόγο και μια σειρά από άλλους λόγους συνέτειναν στην αύξηση των spreads. Το διεθνές κεφάλαιο πράγματι φοβόταν για το κατά πόσο οι στόχοι του θα επιτύγχαναν. Σήμερα, μετά από όσα έχουν γίνει, οι φόβοι του αυτοί αρχίζουν να μειώνονται. μάλλον θα αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη γι αυτούς ο βαθμός εθελοδουλίας της κυβέρνησης Παπανδρέου. Όσο κι αν τους ήξεραν δύσκολα μπορούσε να υποθέσουν πως θα έβρισκαν τόσο πειθήνια και φανατικά όργανα για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Μόλις όμως είδαν πως από τη μεριά αυτή δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος αναθάρρησαν και οσμιζόμενοι τα κέρδη ξέχασαν τις όποιες επιφυλάξεις τους.
Ο δεύτερος άγνωστος παράγοντας ήταν οι εργαζόμενοι. Θα αντιδρούσαν; Και πως; Προς την κατεύθυνση αυτή χρησιμοποίησαν την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ με στόχο το πιο πρωτόγονο ένστικτο του ανθρώπου. Το φόβο. Το φόβο που καλλιεργείται πάνω στο έδαφος της άγνοιας. Με έναν ορυμαγδό δηλώσεων, ρεπορτάζ, ανταποκρίσεων και σχολίων παρέλυσαν από το φόβο τους εργαζόμενους. Τιτανικός, βουλιάζουμε, πτωχεύουμε, χάνονται οι καταθέσεις, μας διώχνουν από την ΟΝΕ, την Ε.Ε και ότι άλλο μπορούσαν να φανταστούν. Η διάχυτη οργή και αγανάκτηση των εργαζόμενων για το σφαγιασμό τους στο βωμό του Μολώχ μπήκε κάτω από την ομπρέλα το φόβου. Του φόβου για το αύριο, για το μέλλον. Ένας φόβος απροσδιόριστος, μεταφυσικός, άλογος και γι αυτό και πολύ επικίνδυνος.
Κατόρθωσαν έτσι να τιθασεύσουν τις αντιδράσεις. Προς το παρόν τουλάχιστον και όσο διαρκεί το σοκ του φόβου. Παράλληλα όμως με το φόβο χρησιμοποιείται και η ελπίδα. Το αύριο θα είναι καλύτερο λένε. Το σημερινό σκοτάδι είναι προάγγελος της αυριανής λαμπρής αυγής. Όλοι υποψιάζονται πως αυτό είναι ψέμα αλλά η ελπίδα δε μπορεί να πεθάνει. Ο άνθρωπος από κάπου πρέπει να πιαστεί για να μην απελπιστεί.
Αφού λοιπόν πέτυχαν τα παραπάνω τα spreads έπεσαν αλλά δε βλέπω γιατί πρέπει να χαίρονται άλλοι πέρα από τα διεθνή κεφάλαια και οι εγκάθετοί του. Όσο για τους εργαζόμενους απλά πρέπει να δουλεύουν, όσοι θα βρίσκουν δουλειά, και να μην αντιδρούν.
Και η Αριστερά; Ποιος ο ρόλος της και το καθήκον της; Κατά τη γνώμη μου το χρέος της είναι να πολεμήσει το φόβο. Το φόβο που προέρχεται από την άγνοια. Και την ελπίδα. Την ελπίδα που προέρχεται επίσης από την άγνοια.

Γιώργος τριανταφυλλόπουλος
14-10-2010

eparistera:

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αριστερά.μπαίνονταs η βγαίνονταs?

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...