Η ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ
Δεν έχω καμιά απολύτως πρόθεση να υπερασπιστώ τα, πολλά, κακώς κείμενα στις επιχειρήσεις του δημοσίου. Κι αυτό όχι μόνο γιατί η όποια κατάστασή τους είναι αποτέλεσμα της φαυλότητας, της ανικανότητας και των πολιτικών που ακολούθησαν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις, αλλά, κυρίως γιατί τα αρνητικά φαινόμενα στους κόλπους αυτών των επιχειρήσεων βαραίνουν τον ελληνικό λαό. Αυτοί που σήμερα βγαίνουν στα κανάλια, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, και αγανακτισμένοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την κατάντια των δημοσίων επιχειρήσεων είναι και οι κύριοι υπεύθυνοι για την κατάντια αυτή. Ας δούμε όμως αν η κριτική για την κατάντια είναι πράγματι σωστή κι αν τεκμηριώνεται από τα στοιχεία.
Προ λίγου καιρού ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της τελευταίας οικονομικής χρήσης. Κορυφαίες σε κερδοφορία ήσαν δημόσιες επιχειρήσεις, στην κορυφή της λίστας βρισκόταν η ΔΕΗ με κέρδη 1,6 δις. Ευρώ. Ακολουθούσαν τα Ελληνικά Πετρέλαια, ο ΟΠΑΠ, η ΕΤΕ κ.λπ. το ίδιο κερδοφόρος ήταν κι ο ΟΤΕ πριν πουληθεί στους Γερμανούς. Είναι χοντροκομμένο ψεύδος επομένως πως οι Δημόσιες επιχειρήσεις επιβαρύνουν τον ελληνικό λαό. Το αντίθετο συμβαίνει. Συνεισφέρουν σημαντικά στα δημόσια έσοδα. Καμία όμως αναφορά δε γίνεται σε αυτό. Αντίθετα υπερπροβάλετε ο ζημιογόνος χαρακτήρας κάποιων άλλων δημοσίων επιχειρήσεων.
Ανακοινώθηκε επίσημα ένας κατάλογος των 11 πιο ζημιογόνων ΔΕΚΟ. Μεταξύ αυτών βρίσκονταν τρεις από τις εταιρείες μέσων μαζικής μεταφοράς. Ήταν αλήθεια πως ήσαν ζημιογόνες. Εκείνο που επιμελώς αποκρύβει ήταν πως οι εταιρείες αυτού του τύπου είναι ζημιογόνες σε όλες τις αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Ο λόγος γι αυτό βρίσκεται στο ότι τα κράτη, στα πλαίσια της κοινωνικής τους πολιτικής, επιδοτούν τις επιχειρήσεις αυτές κρατώντας χαμηλά τα εισιτήρια. Σε ερώτηση μάλιστα του ευρωβουλευτή Χουντή στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο η επιτροπή έδωσε τον κατάλογο των επιδοτήσεων προς τις αστικές συγκοινωνίες όλων των χωρών μελών. Εκεί φαίνεται πως η Ελλάδα δίνει τις μικρότερες επιδοτήσεις στις αστικές συγκοινωνίες της.
Εύκολα γεννάται το ερώτημα: γιατί τέτοια πρεμούρα για την απαξίωση των δημοσίων επιχειρήσεων; Η απάντηση είναι απλή. Για να τις πουλήσουν. Πραγματική πολιτική βούλησή τους αποκαλύπτεται με την πώληση των κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων. Επιχειρήσεων δηλαδή που συμβάλλουν στην αύξηση των κρατικών εσόδων και στη μείωση των ελλειμμάτων. Το, κατ’ αυτούς, καρκίνωμα του ΟΣΕ έχει βρει ήδη πολλούς μνηστήρες. Μάλλον βρήκαμε «κορόιδα» να τους τον φορτώσουμε! Το ίδιο και τα ΕΛΤΑ. Δεν είναι καθόλου έτσι φυσικά. Μόνο κορόιδα δεν είναι. Αφού με δάνεια, από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, εκσυγχρονίσουν το δίκτυο θα πουλήσουν όσο όσο το κερδοφόρο τμήμα του και θα αφήσουν τα χρέη των δανείων να τα πληρώνει ο ελληνικός λαός μια και αυτά θα είναι κρατικά δάνεια ή δάνεια με την εγγύηση του δημοσίου.
Μια άλλη σημαντική αλήθεια που επιμελώς αποκρύπτουν είναι ότι στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Πως δηλαδή το δημόσιο είναι εκείνο που έρχεται και σώζει τον ιδιωτικό τομέα. Αφού οι μεγαλομέτοχοι καταληστεύσουν τις ίδιες τους τις επιχειρήσεις και καταθέσουν τα χρήματα σε υπεράκτιες εταιρείες καλούν το δημόσιο να τις πάρει να τις εξυγιάνει, με χρήματα των εργαζόμενων φυσικά, και να τις επιστέψει πάλι στους ιδιώτες. Αν μελετήσει κάποιος την οικονομική ιστορία θα δει πως βρίθει από παρόμοιες περιπτώσεις. Ας αναφέρουμε απλά κάποιες από αυτές. Οι δεκαετίες του 1970 και 1980 είναι γεμάτες από παρόμοιες περιπτώσεις. Η γαλλική κυβέρνηση πήρε την καταχρεωμένη Renault την εξυγίανε και μόλις έγινε κερδοφόρα την επέστρεψε στους ιδιοκτήτες της. Τη δεκαετία του 1990 το τραπεζικό σύστημα της Σουηδίας κατέρρευσε στο σύνολό του. Το δημόσιο ανέλαβε την εξυγίανσή του και μόλις έγινε κερδοφόρο επεστράφη πάλι στους ιδιώτες.
Όσο για την κατάσταση μετά το 2008 όλοι τη γνωρίζουμε νομίζω. Στις ΗΠΑ ένας μεγάλος αριθμός τραπεζών, η AIG, η Crysler, η General Motors και άλλες ων ουκ έστιν αριθμός. Όσο για την Ευρώπη: «Όλες (σ.σ. οι τράπεζες) θα είχαν εξαφανιστεί εάν δεν τις είχαμε σώσει, αυτό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε» δήλωσε σε συνέντευξή του ο Πρόεδρος της ΕΚΤ, κ. Ζαν Κλοντ Τρισέ. Ή «Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη είναι ακόμη γεμάτες με "τράπεζες - ζόμπι" που θα είχαν χρεοκοπήσει, αν δεν ήταν οι κυβερνητικές εγγυήσεις, τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια και οι αγορές περιουσιακών στοιχείων από τις κεντρικές τράπεζες» γράφει χαρακτηριστικά το "Νιούζγουικ".
Ας πούμε λοιπόν και καμιά αλήθεια για την αποτελεσματικότητα τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα. Κάτι που θα βρίσκεται πέρα από την ύποπτη δαιμονοποίηση και την απόκρυψη της πραγματικότητας. Ας κατανοήσουμε πως η όποια αναποτελεσματικότητα των δημοσίων επιχειρήσεων δε βρίσκεται στο χαρακτήρα τους αλλά στις ακολουθούμενες πολιτικές, στην φαυλότητα και την ανικανότητα των κυβερνήσεων, των διοικήσεων που διόριζαν και στο έλεγχο από αυτούς των συνδικαλιστών που ο μόνος στόχος τους ήταν να μεταπηδήσουν στη βουλή ή, ακόμη καλύτερα, σε υπουργική καρέκλα.
Γιώργος Π. Τριανταφυλλόπουλος
3 σχόλια:
Γ.Π.Τ.μεγάλη αμαρτία οι ΔΕΚΟ.Το μεγάλο πάρτυ,υπουργών διοικητών βουλευτών πολιτευτών διευθυντών εργοδηγών και συνδικαλιστών εις υγειαν του κοροΐδου(λαου).προκλητικοι οι μισθοι τα επιδοματα και τα δωρα.Εχεις δίκιο για τις κερδοφόρες δεκο και τις αστικές συγκοινωνίες.
ο οσε είναι προκληση(εξυπηρετει ελαχιστα και εχει τεραστιο κοστος ).πιστευω οτιεχει ερθει η ωρα να μιλησουμε ειλικρινα και να πουμε ολη την αληθεια.-
Συμφωνώ Αναστάση. Το κυρίαρχο ερώτημα είναι όμως αν τις ξεπουλάμε ή αν τις αφήνουμε υπό δημόσιο έλεγχο λαμβάνοντας όλα εκείνα τα μέτρα ώστε να είναι πραγματικά στη υπηρεσία του λαού που με τον ιδρώτα του τις έστησε και τον υπηρέτησαν πραγματικά σε πολύ δύσκολες στιγμές. Η ανάπτυξη της Ελλάδας κατά τις δεκαετίες 1950 και 1960 γινόταν με ρυθμούς της τάξης του 10 με 12% ετησίως. Κατά τις δεκαετίες του 1970 και 1980 οι ρυθμοί έπεσαν αλλά εξακολουθούσαν να είναι υψηλοί, της τάξης του 5% ετησίως. Ο ρόλος των δημοσίων επιχειρήσεων ήταν σημαντικότατος στην ανάπτυξη αυτή. Τι συμβαίνει όμως σήμερα; Ένας μεγάλος αριθμός αυτών των επιχειρήσεων έχουν ήδη ιδιωτικοποιηθεί. Μέσα από τη διαδικασία της συνειδητής απαξίωσης, από τη μεριά των κυβερνήσεων, που ήταν μια βασική μέθοδος για να αγανακτήσει ο κόσμος, πολλές από τις εταιρείες αυτές ξεπουλήθηκαν.
Θυμήσου τι έγινε με τα λεωφορεία του ΟΣΕ, με τα αστικά στην Αθήνα επί Μητσοτάκη, με την Olympic catering, με την Εμπορική Τράπεζα, με την ΕΤΒΑ, με την ΑΓΕΤ Ηρακλής, με την Ολυμπιακή και τόσες άλλες. Μήπως τώρα είμαστε σε καλύτερη κατάσταση από την εποχή που όλες αυτές οι επιχειρήσεις ήσαν υπό δημόσιο έλεγχο; Και γιατί τότε πήγαιναν καλά; Και τι έγιναν τα χρήματα από την πώλησή τους; Ας αναρωτηθούμε λοιπόν και ας πάρει ο καθένας μας μια σαφή θέση απέναντι στο βασικό ερώτημα. Η πώλησή τους είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων; Καθόλου δε διαφωνώ λοιπόν με τις επισημάνσεις σου. Με τις λύσεις που προτείνονται διαφωνώ, και νομίζω πως δεν βρίσκουν κι εσένα σύμφωνο. Ένα τελευταίο που δεν πρέπει να μας διαφεύγει, νομίζω, είναι πως οι ίδιοι που τις κατάντησαν έτσι έρχονται σήμερα σαν σωτήρες και δείχνουν εμάς με το δάχτυλο σαν φταίχτες .Γ.Π.Τ
Προς επιβεβαίωση των όσων αναφέρονται στο άρθρο ένα μικρο απόσπασμα από την είδηση της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 26-10-2010
Υπό τον φόβο της Eurostat βάζουν χέρι σε ΟΑΣΑ, μετρό
Της ΕΛΕΝΗΣ ΚΩΣΤΑΡΕΛΟΥ
Σχέδια επί χάρτου καταστρώνει το οικονομικό επιτελείο για τα μέτρα που θα ενταχθούν στον προϋπολογισμό του 2011, αφήνοντας τις αποφάσεις για μετά τις εκλογές μαζί με την τρόικα, ενώ βάζει στα σκαριά το «μάζεμα» των συγκοινωνιακών φορέων της Αθήνας..................................................... 4Το σχέδιο των ΔΕΚΟ. Μετά τον ΟΣΕ, σειρά πήραν οι συγκοινωνίες της Αθήνας (μετρό, ηλεκτρικός, τραμ, λεωφορεία, τρόλεϊ). Το υπουργείο Οικονομικών ανέθεσε στην ένωση εταιρειών συμβούλων «Grant Thornton Α.Ε.-Planet Α.Ε.» (αμοιβή 314.991,40 ευρώ, που θα βαρύνει το ΠΔΕ, με διάρκεια σύμβασης μέχρι 1/12/2011) το έργο της παροχής τεχνικής υποστήριξης στην ειδική γραμματεία ΔΕΚΟ για την αναδιάρθρωση και εξυγίανση του ΟΑΣΑ και των φορέων εκτέλεσης συγκοινωνιακού έργου της μητροπολιτικής Αθήνας. Αναμένεται να περιλαμβάνει περικοπές επιδομάτων για τους εργαζομένους, μείωση κρατικής επιχορήσης εισιτηρίου και συγχωνεύσεις εταιρειών. Η εργασία που θα παράσχουν οι ιδιωτικοί σύμβουλοι επικεντρώνεται σε «4» τομείς:
Α) Σύνταξη στρατηγικού σχεδίου αναδιάρθρωσης και επιχειρησιακών σχεδίων υλοποίησης για τον ΟΑΣΑ και τους λοιπούς συγκοινωνιακούς φορείς.
Β) Θεσμική υποστήριξη υλοποίησης του έργου και τη σύνταξη προτάσεων νομοθετικού περιεχομένου.
Γ) Αξιολόγηση τιμολογιακής πολιτικής κομίστρων και προβολή προτάσεων σχετικά με τη μείωση του κόστους λειτουργίας και συντήρησης των συγκοινωνιακών φορέων.
Δ) Εναρμόνιση της αναδιοργάνωσης με το ευρύτερο Σχέδιο Ανάπτυξης Μητροπολιτικού Φορέα Αστικών Συγκοινωνιών. *
Δημοσίευση σχολίου